چه از گوشی هوشمند، پهپاد یا دوربین اکشن استفاده می کنید، ممکن است بین ایجاد تایم لپس یا هایپرلپس یکی را انتخاب کنید. اگرچه آنها شبیه به هم هستند، اما هر کدام هدف متفاوتی دارند. تمام تایم لپس ها زمان را فشرده می کنند، اما هایپرلپس ها بعد حرکتی را اضافه می کنند.
پایه تایم لپس
درک ایده اولیه تایم لپس آسان است. این یک ویدیو با نرخ فریم فوق العاده پایین است. وقتی یک فیلم تماشا می کنید، در هر ثانیه ۲۴ عکس می بینید که نشان دهنده یک 24 ثانیه آن برای هر فریم است. البته این سرعت به اندازه واقعیت نیست، اما آنقدر سریع است که مغز ما حرکت صاف را درک کند. همانطور که برای هر ثانیه فریم‌های بیشتری اضافه می‌کنید، حرکت نرم‌تر می‌شود، تا زمانی که به تصویری نزدیک می‌شوید که شبیه نگاه کردن از پنجره است.
این برای چیزهایی که در مقیاس های زمانی انسان اتفاق می افتد خوب است، اما در مورد فیلمبرداری، مثلاً از یک گیاه که از زمین رشد می کند، چطور؟ یک گیاه در 24 ثانیه رشد نمی کند، در عوض، ممکن است یک فریم در روز برای یک سال مصرف کنید و سپس آنها را با 24 فریم در ثانیه پخش کنید. با فرض اینکه دوربین شما دقیقاً در موقعیت مناسب قرار داشته باشد، نتیجه یک ویدیو از گیاهی است که رشد یک سال را در کمتر از 15 ثانیه نشان می دهد.
تایم لپس ها کاربردهای هنری و علمی زیادی دارند و می بینید که در مستندهای طبیعت تاثیر زیادی دارند. با این حال، وقتی می‌خواهید زمان را از دید یک سوژه متحرک فشرده کنید، محدودیت‌هایی دارند.
تایم لپس + حرکت = هایپرلپس
ممکن است ویدیوهایی را دیده باشید که در آن یک پهپاد بر فراز منظره شهری شلوغ پرواز می‌کند و ماشین‌ها و مردم فقط در زیر زوم می‌کنند، زیرا یک پرواز 15 دقیقه‌ای در 30 ثانیه فشرده می‌شود. این نمونه ای از هایپرلپس است. هایپرلپس در واقع فقط یک تایم لپس است که در آن دوربین مسافت طولانی را در هر جهتی حرکت می کند.
این ساده به نظر می رسد، اما خوب جلوه دادن یک هایپرلپس چندین چالش را به همراه دارد. وقتی یک تایم لپس می گیرید، دوربین شما کاملا ثابت و پایدار است. با این حال، اگر با دوربین در حال حرکت هستید، محصول نهایی متزلزل و آشفته به نظر می رسد. اگر به صورت دستی یک هایپرلپس می‌سازید، اما عکس‌های جداگانه می‌گیرید، باید از نرم‌افزار خاصی برای تثبیت ویدیو نهایی استفاده کنید. دستگاه هایی که می توانند هایپرلپس خودکار برای شما ایجاد کنند مانند پهپادها یا دوربین های اکشن مانند سری گوپرو دارای لرزشگیر داخلی هستند.
یکی دیگر از روش‌های متفاوت بودن هایپرلپس این است که فواصل بین تصاویر ممکن است یکسان نباشد. به عنوان مثال، اگر در حال ساخت یک هایپرلپس از یک سفر هستید، می‌خواهید قسمت‌های طولانی خسته‌کننده سفر را بزرگ‌نمایی کنید، در حالی که وقتی اتفاق جالبی در حال رخ دادن است، سرعت کار را کمی کاهش دهید.
تایم لپس ها هم می توانند حرکت داشته باشند!
تایم لپس های سنتی می توانند حرکت دوربین را نیز داشته باشند، اما در اینجا این حرکت دقیقاً کنترل می شود. عکاسان از دستگاه‌های حرکتی قابل برنامه‌ریزی ویژه استفاده می‌کنند تا دوربین را با فاصله و زاویه دقیق در فواصل زمانی مشخص حرکت دهند. بنابراین ممکن است زمانی که دوربین را به‌طور باورنکردنی به آرامی به دور یک سوژه می‌چرخانید، یک تایم لپس دریافت کنید، اما در محصول نهایی مانند حرکت دوربین در زمان واقعی به نظر می‌رسد. یکی از بهترین نمونه‌های آن را می‌توان در مستند Fantastic Fungi پیدا کرد، جایی که حرکات پویا دوربین با فیلم‌های تایم لپس عالی همراه است.
انتخاب «لپس» مناسب
انتخاب نوع مناسب سبک تایم لپس کار سختی نیست. همه چیز در مورد موضوعی است که از آن فیلم می گیرید و اینکه می خواهید دوربین چگونه حرکت کند. اگر قرار است سوژه در طول مدت عکسبرداری در کادر باشد و فقط به یک زاویه نیاز دارید، از یک تایم لپس معمولی استفاده کنید. اگر قرار است سوژه در یک نقطه بماند یا خیلی آهسته حرکت کند، می‌توانید از دستگاه کنترل حرکت برای ردیابی حرکت آن استفاده کنید یا زاویه متفاوتی از آن را نشان دهید. اگر می خواهید دوربین را بردارید و بدوید، پرواز کنید، رانندگی کنید، شنا کنید یا با آن به ماجراجویی بپردازید، هایپرلپس بهترین انتخاب است.