آشنایی با فناوری Web 3.0

یک کلمه کلیدی جدید اینترنت را فرا گرفته است: Web3 که به عنوان Web 3.0 یا web3 نیز شناخته می شود. مردم می گویند این آینده است – اما واقعاً این به چه معناست؟ بیایید نگاهی بیندازیم که Web3 چیست و چه چیزی ممکن است برای ما داشته باشد.

Web3 یک اصطلاح بسیار مبهم بوده که برای افراد مختلف به معنای متفاوت است. این نوید اینترنتی را می دهد که بسیار کمتر به شرکت های بزرگی مانند گوگل یا فیس بوک و بیشتر به شبکه های غیرمتمرکز متکی است. ایده پشت آن دموکراتیک کردن اینترنت است تا شرکتی شدنی که امروز شاهد آن هستیم، جایی که این گروه های عظیم کم و بیش وب را اداره می کنند.

وب 3.0 بر فناوری بلاک چین و همچنین هوش مصنوعی تکیه می‌کند تا بن‌بست شرکت‌های بزرگ فناوری در اینترنت را بشکند و آن را به مردم عادی بازگرداند. اگرچه این یک خیال است، اما، از آنجایی که بسیاری از فناوری های مورد نیاز برای Web3 در مراحل ابتدایی هستند، برای هر کسی که نگران تسلط شرکت های بزرگی مانند متا و تمایل آنها برای کنترل نحوه تجربه مردم از اینترنت است، چشم اندازی جذاب به نظر می رسد. اما برای درک بهتر اینکه اینترنت به کجا می‌رود، ابتدا باید به این نگاه کنیم که از کجا آمده است.

Web 1.0 و Web 2.0

وب 1.0 اولین وب در دسترس عموم بود – ما پیشروهایی مانند ARPANET را از نظر دور خواهیم گذاشت – و از بسیاری جهات بسیار اساسی بود. در این دوره، اینترنت عمدتاً مجموعه ای از صفحات فقط خواندنی و بدون هیچ گونه تعامل واقعی بود. همچنین اکثریت قریب به اتفاق سایت ها توسط افراد یا شرکت های کوچک اداره می شد.

سپس در سال 2004، نسخه Web 2.0 آمد که نه تنها سایت‌ها تعاملی شدند – رسانه‌های اجتماعی و موارد مشابه – بلکه شرکت‌های بزرگ اینترنت را تحت کنترل گرفتند. در واقع، بسیاری از کسب و کارها، مانند فیس بوک و گوگل، صرفاً به عنوان وب سایت عمل می کنند. پیش از سال 2004 چنین چیزی غیرقابل تصور بود.

Web 2.0 در مقابل Web 3.0

چیزی که وب 3.0 را از اجدادش متمایز می کند این است که غیرمتمرکز است، کم و بیش مانند وب 1.0، اما تعاملی مانند وب 2.0 است. این یک وب 2.0 است که Big Tech کنترل بسیار کمتری دارد – یا شاید به طور کلی از شر آن خلاص شده است. اینکه چگونه قرار است کار کند بسیار پیچیده می شود.

Web3 چگونه کار می کند

همانطور که قبلاً اشاره کردیم، فناوری هسته Web 3.0 مبتنی بر بلاک چین است، همان فناوری که زیربنای ارزهای دیجیتال و NFT است. به این ترتیب، در برخی محافل، Web3 مترادف با هر چیز رمزنگاری شده است. شما گهگاه می بینید که از آن بعنوان یک عامل مهم برای هر چیزی که با بیت کوین و مواردی از این دست انجام شده، اشاره می شود. بسیاری از پروژه های Web3 برنامه های غیرمتمرکز (dApps) هستند که روی بلاک چین اتریوم اجرا می شوند.

ایده این است که داده‌ها در فضای ذخیره‌سازی غیرمتمرکز نگهداری شوند، بنابراین در کل اینترنت به جای مجموعه‌ای از مزرعه‌های سرور که در حال حاضر وجود دارد، پخش شوند. نحوه جابجایی این داده‌ها در یک دفتر کل دیجیتال – زنجیره بلوکی – ثبت می‌شود و جریان داده‌ها را بسیار شفاف می‌کند و در عین حال از سوء استفاده جلوگیری می‌کند.

این تمرکززدایی برای بسیاری از مردم یک موهبت خواهد بود، زیرا می‌توانید به راحتی از هر جایی به اینترنت دسترسی داشته باشید، شاید وب را برای یک سوم جمعیت جهان که هرگز از اینترنت استفاده نکرده‌اند باز کنید. در عین حال، وعده این است که هوش مصنوعی سوء استفاده از سیستم توسط ربات ها و مزارع کلیک را محدود می کند.

همچنین این ترکیب شفافیت و هوش مصنوعی، کنترل وب را برای شرکت‌هایی مانند متا یا گوگل بسیار سخت‌تر می‌کند، همانطور که اکنون دارند و حداقل بر روی کاغذ، دسترسی بسیار برابر به وب را به مردم می‌دهد. با این حال، یکی از نقاط ضعف بزرگ وب 3.0، ناشناس بودن است. در یک سیستم کاملاً شفاف، شما همیشه می‌توانید شناسایی شوید، تقریباً به همان روشی که ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین ناشناس نیستند. در واقع، پنهان کاری کاملاً از پنجره خارج می شود، که ممکن است چیزی نباشد که همه می خواهند.

با این حال، بزرگترین ایراد به وب 3.0 این است که در بیشتر موارد، کاملاً تئوری است. در حالی که ایده اینترنت غیرمتمرکز بدون متا و گوگل عالی است – حتی شگفت‌انگیز – به شدت به فناوری‌هایی متکی است که هنوز توسعه نیافته‌اند. به عنوان مثال، بلاک چین عالی است، اما به شدت هر فرآیندی را که بخشی از آن است کند می کند. همچنین، نوع یادگیری ماشینی که برای ایجاد شبکه های پیشرفته به آن نیاز دارید، هنوز وجود ندارد. با این حال، چشم انداز اینترنت بسیار آزادتر به اندازه کافی جذاب است که حتی اگر وب 3.0 به این شکل نباشد، در دیگری وجود خواهد داشت.